De stilte ving mij op
in open armen vol begrip;
wij waren tezamen
in hechte vriendschap
verbonden, waar
niemand tussen komen kon;
wij begrepen elkaar
en ik sprak woorden
die ik tot geen mens
nog ooit gesproken had;
ik vertelde over mijn leven
over verdriet en over pijn
en over het verlangen
een ongeschonden mens te zijn;
ik deelde al mijn angst
en twijfel
en zij luisterde naar mij
zoals nog nooit een mens
naar mij geluisterd had;
het was alsof de stilte
de eenzaamheid verdreef
en vriendschap bood
die ik nog nooit gevonden had
maar die voor altijd
in mij bleef.
En ik dacht bij mijzelf:
wat ik zo lang al heb gezocht
heeft naam noch woorden nodig;
het is mij in de stilte overkomen.