Bij de oude brug bereikte mij een slecht bericht.
De kalme stroom werd voor mijn hart vol zorg
opeens een dodelijke kolk
de overzijde buiten mijn bereik
Zo stonden hier ooit legionairs van Rome
als helden toch van talrijk wapentuig
deinsden zij verlamd door dwaas geloof
voor het water van de Lima ver terug
Met moed, genegenheid en tact
riep de Romeinse honderdman
zijn mannen één voor één bij naam
en hielp hen naar de overkant.
Zo was zij daar voor mij, een engel in de nacht
zij kwam en sprak tot mijn verwarde hart:
‘de ziekte zal je zoon niet deren
er is altijd een overzijde die je wacht’.
Zij was mijn honderdvrouw, ze zei mijn naam
en gaf mij moed de oversteek te wagen.
Reeds voelde ik niet meer enkel pijn
ik wist de engel zal er altijd zijn.