De schelp die elke pelgrim draagt
is als hijzelf
het is een helft
hij wandelt in gemis.
Wat hij aan ego had
voordat zijn pad begon
is langzaam afgebroken
al gaande wordt hij nederig
niets kan hij, slechts lopen,
zijn gespleten hart ligt open.
Zijn leven is verlangen
de mens doolt zoekend rond
al vóór Aristophanes het wist;
hij is een halve mens
tot rust zal hij pas komen
verenigd met zijn wederhelft.
Nooit zal de schelp zich sluiten
zijn halfheid is beperking
maar tevens opening
naar de ander.